Puzzelen zonder voorbeeld

In gesprek met Roger Otto, bestuurder BrabantZorg

​​BrabantZorg biedt elke dag vanuit 35 locaties ondersteuning, welzijn, zorg en wonen op maat aan zo’n 5000 cliënten in de regio Oss, Uden, Meierijstad en Den Bosch. ‘Elke dag zo fijn mogelijk’. Dat is waar BrabantZorg naar streeft. Roger Otto is er sinds 2016 lid van de Raad van Bestuur en neemt namens BrabantZorg zitting in de Raad van Advies van de Zorgalliantie.

“BrabantZorg is toch wel een van de grotere organisaties op ouderenzorg in Nederland en dat is fijn om voor te werken”, geeft Roger Otto aan. “Dat betekent enerzijds dat je als bestuurder te maken hebt met de directe zorg aan de cliënten. Aan de andere kant draag je een steentje bij aan de zorgontwikkeling voor iedereen in Nederland. Dat is leuk en een mooie combinatie.” BrabantZorg kent een driekoppig bestuur. Met elkaar zijn ze verantwoordelijk voor alles. “Dat betekent dat er zo’n 10-12 locaties aan mij gekoppeld zijn”, licht Otto toe. “Alle drie zijn we zo verbonden met het primaire proces, weten we wat er speelt en kunnen inzichten en indrukken met elkaar delen. Het mooiste van de ouderenzorg vind ik de langdurige band die je hebt met je cliënten. Je betekent echt wat voor het leven van de cliënten, maar ook vooral voor hun naasten, de mantelzorgers en voor anderen die betrokken zijn. Je hebt werkelijk wat goeds te bieden voor iedereen die een deel van zijn zorgbehoeftes bij BrabantZorg neerlegt.”

Samenwerking
BrabantZorg werkt in de regio, maar steeds vaker ook daarbuiten, samen met verschillende partijen op het gebied van zorg, wonen en welzijn. “Het keten denken is heel belangrijk”, zegt Otto. “We leven allemaal niet op losse eilandjes. We hebben samenwerking nodig met enerzijds de ziekenhuizen en de huisartsen. En anderzijds met welzijnsorganisaties en woningcorporaties. Je ziet eigenlijk dat al die samenwerkingen en partnerschappen steeds sterker worden. Dat betekent dat het belangrijk is dat de toekomstige professional nu al leert dat het alleen samen kan. Dat je kennis ontwikkelt over hoe samenwerking met andere partijen verloopt. Welke rollen er zijn en hoe je elkaar aanvult. Dat zie ik terug in het het onderwijs van de HAN: dat ze goed kijken hoe ze de studenten van de toekomst kunnen laten aansluiten bij de ontwikkelingen in de praktijk.”

Niet alleen vanuit zorg
Wat kan een cliënt nog zelf? Waar kan familie bij helpen? Zorgorganisaties kijken steeds meer naar wat ze kunnen toevoegen aan het leven van de cliënt. Otto: “Waarom zouden bepaalde dingen niet meer kunnen als een cliënt bij ons komt wonen? Waarom kan het biljarten niet meer of kunnen bepaalde vrienden niet meer op bezoek komen? We moeten ons juist meer richten op het voorzetten van de thuissituatie en het betrekken van de familie bij de zorg. Dat vind ik een mooie beweging. Want gek genoeg merk je nu in deze coronacrisis dat mensen inzien dat het verpleeghuis niet alles alleen kan. Zo zijn wijkbewoners met de tuin bij een verpleeghuis aan de slag gegaan. Dat is precies wat ook naar de toekomst toe heel belangrijk is. Dat mensen zien dat we dit samen moeten doen. Nu maar ook straks weer. Het geeft ons nu een enorme steun. Ondanks dat we alleen met medewerkers en cliënten zijn in onze gebouwen momenteel, zijn er zoveel mensen die met ons en de cliënten meeleven.”

Open voor mogelijkheden
Ook in de thuiszorg gaat het anders dan normaal. Sommige zorgondersteuning gebeurt niet of minder. Otto: ”Cliënten geven nu aan dat ze ook zelf wel de ogen kunnen druppelen met een oogdruppelbril. Of wel willen beeldbellen met de zorg.  Er ontstaan nu mogelijkheden en mensen zijn wat ontvankelijker tot het uitproberen van nieuwe methodes of nieuwe hulpmiddelen, ook digitaal, zoals beeldzorg. Het rare is dat deze nare tijd ook een paar mooie dingen opleveren en waarvan ik hoop dat we die straks gaan vasthouden.”

Veerkracht en creativiteit
De co​​ronacrisis heeft een ongelooflijke impact op BrabantZorg.​ De regio waarin BrabantZorg actief is, is één van de grootste brandhaarden ​van de coronacrisis. “Wat me opvalt is de enorme veerkracht, zowel bij de cliënten, als bij familie en bij de medewerkers om in een complete andere werkelijkheid opeens te leven en zorg te ontvangen en te geven”, vertelt Otto. “Wij hebben onze restaurants gesloten en mensen op een andere manier van eten moeten laten voorzien. Of mensen kunnen niet meer op bezoek komen. Het geeft grote dilemma’s tussen noodzaak en menselijke behoeftes. Ik vind het werkelijk bijzonder om te zien met welke positieve grondhouding zowel families, als cliënten, medewerkers en vrijwilligers zich daar naar geschikt hebben.
. Hoe we dan toch weer elke dag zo fijn mogelijk kunnen realiseren en dat je ziet hoe creatief iedereen is. Van een herstelafdeling waar patiënten met corona herstellen tot bijzondere tuinconcerten. Dat is een compliment aan iedereen.

Verdriet
Naast de mooie dingen die ontstaan, gaat er tegelijkertijd veel verdriet schuil. “Verdriet voor het niet langs kunnen komen”, zegt Otto. ”Het verdriet van het hoge aantal overlijdens dat we meemaken. Waarbij je ook niet op die manier afscheid kunt nemen, zoals vaak gewenst is. We proberen zoveel mogelijk psychologische hulp te bieden binnen onze organisatie aan cliënten, vrijwilligers en medewerkers. Dus we hebben nog een hoop zorgen voor de boeg en we weten niet precies hoe het gaat verlopen. Het leven lijkt nu wel een puzzel met puzzelstukjes, maar je hebt nog geen idee hoe je ze in elkaar legt en hoe het eruit gaat zien. Dat is best lastig, ook op bestuurlijk niveau.“

Extra druk
De organ​isatie past zich dag​elijks aan aan de gevolgen die het coronavirus met zich meebrengt. Dat vraagt om enorme krachtsinspanningen.​​​​​​​ Otto: ”We werken hard om voldoende Persoonlijk Beschermende Middelen beschikbaar te hebben. Daarnaast moeten we bijna dagelijks weer nieuwe maatregelen nemen die soms lastig te bevatten zijn voor medewerkers en die extra druk geven op het werk.  Zo zijn medewerkers soms onzeker, wanneer ze verkouden zijn. Terwijl heel Nederland dan thuis moet blijven, moet verplegend personeel wel naar het werk gaan als ze geen koorts hebben. We volgen op dit moment continue de dagelijks inzichten en de indicaties van het RIVM. We zetten dat om naar beleid en instructies voor de medewerkers. Het is lastig dat er soms binnen een week nieuwe inzichten ontstaan en dat je weer het beleid moet bijstellen. Het is als lopen op een brug die je zelf aan het bouwen bent. We zijn aan het overleven en proberen de mensen de juiste ondersteuning te geven, de juiste middelen en de juiste instructies. Hoe kunnen we de zorgen zoveel mogelijk wegnemen? Dat is onze hoofdtaak. We leren elke dag en nemen de ervaringen van vandaag weer mee naar morgen.”

Over BrabantZorg
Website: https://www.brabantzorg.eu/Paginas/home.aspx