Eerst de boel op orde en dan pas samenwerken? Of kan het ook juist andersom?
Ken je die mensen… die als ze een schoonmaak inhuren om hun huis schoon te maken, ze eerst zelf aan het poetsen gaan? Want de schoonmaak mocht eens denken dat het huis smerig is!
Hier moet ik wel aan denken als ik naar leerwerkplaatsen kijk. Het idee van samenwerken in een netwerk is onder andere dat je het netwerk kunt gebruiken om zaken aan te gaan in je eigen organisatie.
In een ander netwerk waar we als hogeschool mee samenwerkten hoorde ik een bestuurder zeggen: ik breng het pas in als we als organisatie het zelf hebben uitgezocht. Op mij kwam dat over als zonde voor het netwerk. Want als je elkaar niet betrekt bij waar je mee bezig bent, verlies je contact. En de basis van een netwerk is toch verbinding (het netwerk van deze bestuurder bestaat nu ook niet meer).
Anderzijds snap ik hem wel: hoe kun je een goede deelnemer zijn in het netwerk als je nog zo bezig bent in je eigen organisatie? Met allemaal verschillende partijen is het al moeilijk om in je eigen organisatie op resultaat te sturen, maar op de schaal van een netwerk wordt dit natuurlijk alleen maar moeilijker. Niet voor niets zegt het INK model dat samenwerken in de keten komt na samenwerken in de organisatie….
Het is denk ik echter de uitdaging van deze tijd om netwerkgericht te werken: Aan ons allen de opdracht om via de Zorgalliantie de ontwikkeling in de organisatie stimuleren zonder dat resultaat verloren gaat.
